Massage voorkomt ellende
"Masseren doe je met je handen, niet met je ogen", zegt Carl-Pieter van den Hazel heel nuchter. De blinde sportmasseur verzorgt met zijn massagepraktijk Mensix al tien jaar stoelmassages bij bedrijven. De moeite waard, vindt hij, want preventieve aandacht voor de gezondheid van medewerkers leidt tot minder ziekteverzuim. Dat hij niet kan zien, is in zijn vak misschien zelfs een voordeel.
'Ik ben eenzelfde sportmasseur als ieder ander met dezelfde opleiding en ervaring. Wat mij misschien anders maakt is dat ik mij niet laat afleiden door beeld. Ik ben volledig gefocust op wat ik voel: de spanning in de spier, de reactie van de persoon op de aanraking en het effect van de massage. Hierdoor maak ik op een andere wijze contact met de persoon en meestal in positieve zin." Stoelmassage doet hij op locatie bij de bedrijven zelf. Een korte behandeling met de kleding aan, slechts een korte onderbreking van het werk. Van den Hazel: "Een regelmatige stoelmassage draagt daadwerkelijk bij aan de gezondheid van de medewerkers. Ik kom klachten ten gevolge van bijvoorbeeld RSI in een vroeg stadium op het spoor, kan ze verhelpen en gerichte adviezen geven. Dat voorkomt veel ellende en uiteindelijk ziekteverzuim."
10 jaar Mensix
De naam Mensix is een creatieve fonetische weergave van de Latijnse uitdrukking: Mens Sana in Corpore Sano, wat betekent: een gezonde geest in een gezond lichaam. De naam van zijn sportmassagepraktijk drukt uit waar Van den Hazel van overtuigd is, de onlosmakelijke verbinding van lichaam en geest, waarbij massage een doeltreffend hulpmiddel is om de balans te herstellen. Naast de stoel- en bedrijfsmassages komen mensen in zijn praktijk voor sport- en ontspanningsmassage. Deze maand bestaat Mensix 10 jaar.
"Ik zie dat zeker als een mijlpaal", vertelt Van den Hazel met gepaste trots. "Na een reorganisatie in de IT-branche heb ik in 2004 de sprong gewaagd om iets heel anders te gaan doen in mijn leven. Ik heb het geluk gehad dat ik na de opleiding voor sportmasseur bij FC Weesp de kans kreeg om stage te lopen en mijn vaardigheden te ontwikkelen. En hoe, ik ben er tot 2011 gebleven. Nu ben ik bij Geinburgia de vaste verzorger en sportmasseur van het eerste elftal. Ze hebben me gevraagd om te blijven en dat betekent dat ik goed ben in mijn vak. Op mijn website vermeld ik bewust niet dat ik blind ben. Ik vind dat niet terzake doen. Mensen voelen zich soms wat ongemakkelijk bij de eerste ontmoeting, maar dat wordt meestal gauw minder omdat ik gemakkelijk over mijn beperking praat. Het is de kwaliteit van de behandeling waarom ze weer terugkomen. Dat is het grootste compliment."