Coulance niet gewenst
Het klinkt sympathiek, een coulanceperiode. Volgens het juridisch woordenboek betekent coulance: mededogen, toegift of toeschietelijkheid zonder dat daarvoor een specifieke reden is te noemen. Een dergelijke uitleg maakt het alleen maar sympathieker.
Een en ander begint echter wel wat wrang te smaken als blijkt dat de coulanceperiode eigenlijk het gevolg is van structureel broddelwerk in het wetgevingsproces. Er wordt namelijk al jaren gesproken over het (mogelijk) uitfaseren van pensioen in eigen beheer. Het grootste gedeelte van die tijd zijn de verschillende staatssecretarissen niet verder gekomen dan proefballonnen, denkrichtingen en verkennende gesprekken.
Eind vorig jaar kreeg staatssecretaris Wiebes echter ineens haast. Hij had namelijk al een belastingopbrengst van 2 miljard in de miljoenennota ingeboekt. Met een sneltreinvaart werden het wetsvoorstel en de novelle in februari door de Tweede en in maart door de Eerste Kamer aangenomen. Daarmee was de ingangsdatum van de wet van 1 april ineens een feit.
Vanaf die datum is het voor DGA's niet langer toegestaan pensioen in eigen beheer op te bouwen. Dat drie weken wel heel krap was om een en ander te regelen, heeft de staatssecretaris doen besluiten een zogenaamde coulanceperiode van drie maanden in het leven te roepen. Vóór de einddatum van deze periode moet iedere DGA die nog actief pensioen in eigen beheer opbouwt, schriftelijk vastleggen dat de toekomstige opbouw stopt. Daarnaast is het nog slechts in de coulanceperiode mogelijk om, indien gewenst, extern verzekerde pensioenaanspraken over te dragen naar de eigen vennootschap. En juist dat laatste is niet zo eenvoudig als het misschien lijkt.
Of overdracht van extern verzekerd pensioen wenselijk is, hangt namelijk van verschillende factoren af. De keuze voor overdracht houdt sterk verband met de keuze voor afkoop of omzetting van het pensioen in eigen beheer. Aan de basis van die keuze ligt dan weer een gedegen financieel plan. En dan is drie maanden om alle DGA's van een passend advies te voorzien wel erg krap. Zeker als je bedenkt dat ook de verzekeraars nog een rol in dit traject spelen.
In zijn brief van 22 mei heeft de inmiddels demissionaire staatssecretaris echter aangegeven dat hij verlenging van de coulanceperiode niet nodig en niet wenselijk acht. Dat zou namelijk niet in lijn zijn met de beoogde snelle uitfasering van het PEB. Het zou de staatssecretaris sieren per 1 juli een overgangsperiode van een half jaar te introduceren. Niet uit zogenaamde coulance, maar om de DGA zich serieus over zijn financiële toekomst te kunnen laten adviseren. De staatssecretaris heeft immers zelf laten zien waar gehaaste besluitvorming allemaal toe kan leiden.