En nu actie, samenwoners!
Soms is het gewoon leuk en leerzaam om eens de site van het CBS te raadplegen. Zo valt te lezen dat steeds minder personen jong trouwen, hoewel de wens om te gaan trouwen niet minder is geworden. Leuk weetje: 40% van de mannen geeft aan dat ze trouwen omdat hun partner dat wil. Bij de vrouwen is dat vrijwel afwezig. De witte jurk schijnt belangrijker te zijn.
Stel dat er nog steeds evenveel relaties worden aangegaan, houdt de mindere trouwlust dus in dat er steeds meer jonge samenwoners zijn. Prachtig allemaal, maar wat doet de wetgever ermee: (vrijwel) NIETS. Wat moeten de samenlevers dus doen: ALLES!
Samenwoners hebben geen wettelijk vangnet en moeten dus ALLES zelf regelen. Dat is fijn, want dat geeft je de nodige speelruimte. Het is echter echt niet fijn als je NIETS regelt. Als je niets regelt, dan heb je dus niets. Geen regelingen als je relatie onverhoopt eindigt of als één van beiden overlijdt. Is dat erg? Andere vraag: waarom heb je eigenlijk een vangnet nodig? Ga er maar even voor zitten.
Stel: één van beiden gaat minder werken vanwege de onderling afgesproken taakverdeling en heeft daardoor minder inkomsten en een lagere pensioenopbouw. Zou het redelijk zijn dat te compenseren bij het einde van de relatie door het delen van het oudedagspensioen en zou het misschien redelijk zijn een soort alimentatieregeling vast te leggen?
Stel: één van beiden stopt aanzienlijk meer vermogen in de (gezamenlijke) woning. Zou het redelijk en verstandig zijn vast te leggen hoeveel dat is en dat het opeisbaar is bij het einde van de relatie? Zou het misschien ook redelijk zijn vast te leggen dat dat bedrag afhankelijk is van de waardeontwikkeling van de woning, indien de één investeert in de woning van de ander?
Allemaal ontzettend belangrijk en meer dan genoeg reden om actie te ondernemen, maar het gaat nog verder. Nog véél verder! Er is namelijk een moment dat NIET ongeregeld mag blijven: het overlijden van één van beiden.
Het kán en mág niet gebeuren dat je niet alleen je partner verliest, maar ook een gedeelte van je eigen huis. Dat MOET geregeld worden. Maak een samenlevingscontract en/of testament. Actie, nu!
Sorry dat ik deze toon aansla en natuurlijk praat ik voor eigen parochie, maar dat is even niet anders. Mocht je je niet persoonlijk aangesproken voelen, pak dan de samenwoners binnen je familie of kennissenkring bij de lurven. Het is te belangrijk en het moet echt. Niet dralen.