Parel aan de Vecht
die maar dof blijft
Het is misschien wel het meest fascinerende pand in Weesp: Villa Veldzicht. Aan de ’s-Gravelandseweg, met riant uitzicht over de Vecht en bizar groot. Het heeft alles in zich om een parel aan de Vecht te zijn, ware het niet dat het maar niet ontwikkeld wordt vanwege vervuilde grond. Rubberfabriek Rubatex zat er lange tijd in.
Het riante landhuis Villa Vechtzicht (er is geen naam die de lading beter dekt) op de oostoever van de Vecht is om veel redenen een bijzonder gebouw. Het is gebouwd in 1830 en het bijzondere van het gebouw is dat het al in de eerste helft van de 19e eeuw dienstdeed als woonhuis en tegelijk ook als fabriek. Het heette toen nog huize De Eendracht en er werd scheepsbeschuit geproduceerd. Eigenaar en bewoner van het landhuis was de toenmalige burgemeester van de in 1966 opgeheven gemeente Weesperkarspel.
IJzergieterij
In 1914 vestigde zich hier ijzergieterij en haardenfabriek Becht en Dyserinck. Die bouwde fabriekshallen achter het huis. Het bedrijfsgebouw was een typisch 19e-eeuwse hal met zogenaamde 'sheddaken' en wordt tot het industriële erfgoed gerekend.
Ongeveer een halve eeuw later, rond 1960, streek Rubatex hier neer. Hier was de gemeente Weesp minder blij mee, want de rubber- en latexfabriek verspreidde veel stankoverlast en, naar later bleek, ook bodemverontreiniging. Detail: Rubatex was een van de eerste bedrijven in de regio waar in de jaren zestig gastarbeiders uit Italië kwamen te werken. Dat fenomeen was nieuw voor Nederland.
Conflicten
Er waren heel wat conflicten tussen de gemeente en de eigenaar, maar in 1979 was het gebeurd met de koopman, want toen verdween de eigenaar van Rubatex met de noorderzon, met achterlating van een puinhoop, waaronder vervuilde grond en fabriekshallen die leeg waren en al snel aan de natuur werden teruggegeven. In de vila hebben nog wel krakers gewoond – logisch op zo’n locatie - maar die zijn ook al weer lang en breed vertrokken, waarna de eigenaar het pand onbewoonbaar heeft gemaakt. Van buiten mag het er namelijk nog steeds prachtig en uitnodigend uitzien, maar erin wonen kun je niet.
Zes luxe woningen
Pas in 1998 durfde een vastgoedondernemer het aan om het pand te kopen. Jan 't Hoen, oud-drummer van Herman Broods band Wild Romance, wilde op het terrein zes luxe woningen realiseren, met gezamenlijke voorzieningen als een overdekt zwembad en een fitnessruimte. Hij kocht voor 100.000 euro het hypotheekrecht en zette van alles in gang. Hij was echter onjuist geïnformeerd over de staat van de bodem, wat tot een langslepende juridische procedure leidde. Die was in 2018 afgehandeld en inmiddels was ook de financiële crisis alweer achter de rug en dus deed 't Hoen, na een geannuleerde openbare veiling in 2017, met zijn bedrijf Astoria Vastgoed een nieuwe poging om er nieuw leven in te blazen. Het nieuwe plan voorziet in zeven woningen, die gefaseerd worden gerealiseerd.
Niets gebeurd
De eerste twee woningen zouden worden gevestigd in het bestaande Heerenhuys, het uit rode baksteen opgetrokken monumentale hoofdgebouw met alleen al in de voorgevel 25 grote vensters. Ook zou er een nieuwe villa naast komen, rechts van het Heerenhuys, op de plek waar vroeger de conciërgewoning van de fabriek stond. Het Bureel is nummer drie en in de toekomst komen er vier overige percelen beschikbaar voor woningen. “Het is de bedoeling dat villa de Rentmeester in 2019 wordt gebouwd.” Aan plannen geen gebrek, maar tot op de dag van vandaag gebeurt er niets. Rubatex is inmiddels wel weer back in business. Vanuit de VS afficheert het bedrijf zich als producent van rubber.
