Haastige spoed...
... Is zelden goed. Maar dat wil niet zeggen dat zaken maar lang vooruitgeschoven moeten worden. Natuurlijk regeert de waan van de dag, zijn er waarschijnlijk veel belangrijkere zaken, is het weinig sexy om een testamentenbon van je favoriete notaris onder de kerstboom te leggen, dus denk je mogelijk al snel: dat komt later wel.
Gelukkig is dat ook meestal zo en wacht je gewoon even met beslissen totdat je er de rust en tijd voor hebt. Doorgaans geen probleem en als je het hebt afgerond en bij de notaris de deur uitstapt, mopper je nog even over de kosten en vraag je je af welke lol je daar nu eigenlijk zelf van hebt, maar ben je toch tevreden dat je een en ander hebt vastgelegd.
Dat het soms anders uitpakt kan geen verbazing wekken. Het is niet zelden dat een ouder, doorgaans begeleid door één van de kinderen, bij een notaris komt voor een testament en/of levenstestament. Vriendelijk doch beslist verwijst de notaris betreffend kind naar de wachtkamer om samen met de ouder een goed gesprek te hebben. Uiteraard is dat een gesprek met open vragen die niet met ja of nee beantwoord kunnen worden. De notaris heeft aan de hand daarvan vrij snel door of betreffende ouder de wil nog kan verklaren. Als dat niet zo is, meldt de notaris dat wederom vriendelijk doch beslist bij betreffend kind. Bewind via de rechter is dan de (enige) optie.
Bij het opstellen van een testament kan het nog anders lopen. Recent verscheen een artikel in de weekendkrant met Rotterdamse oorsprong over een persoon die bij de notaris was geweest, een ontwerptestament had laten opstellen, een afspraak had gemaakt om te tekenen, maar voor die tijd helaas kwam te overlijden. Het ontwerptestament in dit geval bleek behoorlijk af te wijken van de wettelijke erfopvolging, maar omdat het niet getekend was, was toch de wet van toepassing. Het heeft geleid tot een bittere strijd tussen de voorvechter van de uitvoering van het testament enerzijds en de wettelijke erfgenamen anderzijds. De rechter heeft al een uitspraak gedaan en die is niet uitgevallen in het voordeel van het ontwerptestament. In beginsel is dat ook logisch, want de wet heeft strenge regels voor de geldigheid van een testament.
Toch begrijp ik dat er enige ontevredenheid is over de voorlopige uitkomst van het geschil. Helaas is het (lijkt mij) niet anders en is de rechtszekerheid in dit geval doorslaggevend. Wellicht is dat ook maar goed ook om te voorkomen dat er veel, te veel, procedures ontstaan. Procedures waar in beginsel niemand bij is gebaat.
Wat dan wel? Tja, wie ben ik om daar een richting in op te leggen. Het kan echter niet verbazen dat als je bepaalde zaken echt goed geregeld wilt hebben je dat vroegtijdig en op de juiste manier moet opstellen. Of je er lol van zal hebben? Ik denk het niet. Of je er rust van zal krijgen? Ik denk het wel. Of je je dierbare ermee beschermt? Zeker weten!