NOGMAALS: HET LEVENSTESTAMENT!
In een eerdere column schreef ik al dat het levenstestament voor partners over en weer in beginsel niet zo complex is. Sterker nog, het kan zelfs cruciaal zijn. Waarom dan toch alle ophef?
De ophef wordt doorgaans veroorzaakt door het leerstuk ‘voorkom misbruik van ouderen’ enerzijds en ‘heeft het zin medische wensen op te schrijven’ anderzijds. Allebei ontzettend belangrijke thema’s, maar indien daar alle aandacht op wordt gevestigd dan raakt de hoofdlijn in het gedrang, zeker indien het partners/echtgenoten betreft.
We weten inmiddels allemaal wat een levenstestament is: dat is de algehele volmacht die je aan een vertrouwd persoon geeft om namens jou handelingen te kunnen verrichten.
In een eerdere column schreef ik vier te beantwoorden vragen: waarom geef je een volmacht, aan wie geef je volmacht, voor wát geef je een volmacht (dus wat mág de gevolmachtigde) en op welk moment gaat de volmacht in. Moeilijker is het in beginsel niet.
Dat geldt uiteraard nog steeds, waarbij de start bij de ‘waarom-vraag’ ligt. Maak je de volmacht om je partner te beschermen als jij mentaal langzaam maar zeker afdaalt, dan ligt het voor de hand je partner aan te wijzen als gevolmachtigde en dan in beginsel ook voor alle handelingen, zodat jouw partner niet geblokkeerd wordt door jouw mentale conditie. Uiteraard is daarbij het uitgangspunt dat je jouw partner volledig vertrouwt, dat er geen misbruik van de volmacht wordt gemaakt. Als dat namelijk niet zo is dan geef je natuurlijk geen algehele volmacht. In de meeste relaties is dat vertrouwen er wel en nog steeds voor 100%. Dan is het antwoord op de vraag of je een levenstestament zou moeten maken toch niet zo lastig. Dan speelt in beginsel het leerstuk van ‘misbruik’ niet en zou je niet lang hoeven te twijfelen om levenstestamenten/algehele notariële volmachten op te stellen.
In hoofdlijn valt een levenstestament uiteen in twee delen: het grootste gedeelte is een volmacht voor goederen, huis, bankrekeningen, schenkingen enzovoort. Een kleiner gedeelte betreft een volmacht voor geneeskundige behandeling. De vraag daarbij is of de specifieke wensen bijvoorbeeld ten aanzien van euthanasie en/of behandelverbod met een notaris besproken moeten worden. Het ligt veel meer voor de hand om dat met je huisarts te bespreken en mogelijk een verwijzing daarnaar op te nemen in het levenstestament. Zijn er geen medische verklaringen of worden deze eventueel niet uitgevoerd (door welke reden dan ook), dan wil dat natuurlijk niet zeggen dat het andere, veel grotere gedeelte van het levenstestament ook geen zin meer heeft. Integendeel. Dat blijft ontzettend belangrijk en absoluut het overwegen waard.